Буруугүй шүү дээ...

Утас дуугарлаа.
-Байна уу?
-Хаана байгаа юм бэ? /ихэд ууртай дуу гарлаа/
-Гадаа явж байнаа. /гайхлаа/
-Яагаад утасаа авахгүй байгаа юм бэ? /бас л ууртай л дуу.../
-Харин гадаа явж байгаа болохоор сонссонгүй. /сандарч эхэллээ/
-Хэнтэй явж байгаа юм бэ? /бүр ч ууртай дуу.../
-Нэг найзтайгаа явж байнаа, гэрийнхээ ойролцоо /айж түгшиж эхэллээ/
-Ямар найз, эрэгтэй юм уу, эмэгтэй юм уу? / аймшигтай дуу... бүр чангарлаа/
-.... /аймаар уурласан, хардсан ийм асуултуудаар дарсан дуунаас айсандаа юу ч дуугарч чадсангүй/ утасаа тасаллаа.
Утас дахиж дуугарсангүй.
Найзаасаа салаад гэртээ харилаа.
Сэтгэл айдсаар дүүрэн. Тайвширч чаддаггүй ээ,
Халуун цай уугаад ч нэмэр алга.
Орондоо орлоо, унтаж чадаагүй юм.
Тэр өдрийг хүртэл хэнээр ч ингэж хэлүүлж, асуулгаж байсангүй. Аймаар л байдаг юм байна. 9-р сарын 30
Утсанд мессеж ирлээ....